Het is altijd weer fijn, de drang en de nood om nieuwe bands te ontdekken die een mijlpaal betekenen voor je eigen bizarre universum. Tien jaar geleden was er zo’n moment: het enerzijds toegankelijke, maar eigenwijze ‘Staring at the sun’, het eerste wapenfeit van deze bende uit Brooklyn.
Nu is er ‘Seeds’, het vijfde (officiële) album van TV on the Radio. Tussen hun debuut ‘Desperate Youth, Blood Thirsty Babes’ (die titel alleen al is de status cult waard) en deze laatste werden sublieme nummers steeds afgewisseld met meer irrelevante, en kreeg de groep een klap door het verlies van hun bassist Gerard Smith. Maar kijk, in ‘Ride’, met een intro van piano en een sample van strijkers (een streepje Eels bijgod) steekt Tunde Adebimpe van wal: ‘look to the sky, it’s time to ride’, en zo kunnen we meteen de sfeer van het album samenvatten: het gevoel van verlies met een goeie dosis hoop. Dit is met stip hun meest coherente plaat, en de irrelevante nummers dunnen met regelmaat uit.
De wanhoopskreet in ‘Quartz’, het in new wave gedrenkte ‘Happy idiot’ (Bloc Party in betere tijden meets Bob Mould), het perfecte popnummer in ‘Could You’, dat openspat met energiek trompetgeschal, maar knallen doet het vooral in ‘Winter’, een Ramonesrifje dat solo gaat tot een slome bas het nummer voortstuwt onder een bedje van repetitief gitaargejengel en de oneindige oeoeoews. ‘Gonna keep you for the winter’ roept Adebimpe, en aansluitend in ‘Lazerray’ waar the Stooges nooit veraf zijn.
TV on the Radio levert naar goede gewoonte ook grands crus af: ‘Careful You’ bijvoorbeeld waar Kyp Malone met z'n zachte falsetto tegen de eclectische vocals van Adebimpe aanschurkt, ‘Trouble’ en ‘Seeds’, een mooie apotheose die op haast sacrale wijze de plaat afsluit met de geruststellende woorden ‘This time I've got seeds on ground’. Het opent weer mooie perspectieven.
Mijn oren bloedden in de vorm van zweet. ‘We learned the secret of a kiss and how it melts away all pain’ prevelt Adebimpe. Tijd voor wat winter. En klaar voor de lente.
Nu is er ‘Seeds’, het vijfde (officiële) album van TV on the Radio. Tussen hun debuut ‘Desperate Youth, Blood Thirsty Babes’ (die titel alleen al is de status cult waard) en deze laatste werden sublieme nummers steeds afgewisseld met meer irrelevante, en kreeg de groep een klap door het verlies van hun bassist Gerard Smith. Maar kijk, in ‘Ride’, met een intro van piano en een sample van strijkers (een streepje Eels bijgod) steekt Tunde Adebimpe van wal: ‘look to the sky, it’s time to ride’, en zo kunnen we meteen de sfeer van het album samenvatten: het gevoel van verlies met een goeie dosis hoop. Dit is met stip hun meest coherente plaat, en de irrelevante nummers dunnen met regelmaat uit.
De wanhoopskreet in ‘Quartz’, het in new wave gedrenkte ‘Happy idiot’ (Bloc Party in betere tijden meets Bob Mould), het perfecte popnummer in ‘Could You’, dat openspat met energiek trompetgeschal, maar knallen doet het vooral in ‘Winter’, een Ramonesrifje dat solo gaat tot een slome bas het nummer voortstuwt onder een bedje van repetitief gitaargejengel en de oneindige oeoeoews. ‘Gonna keep you for the winter’ roept Adebimpe, en aansluitend in ‘Lazerray’ waar the Stooges nooit veraf zijn.
TV on the Radio levert naar goede gewoonte ook grands crus af: ‘Careful You’ bijvoorbeeld waar Kyp Malone met z'n zachte falsetto tegen de eclectische vocals van Adebimpe aanschurkt, ‘Trouble’ en ‘Seeds’, een mooie apotheose die op haast sacrale wijze de plaat afsluit met de geruststellende woorden ‘This time I've got seeds on ground’. Het opent weer mooie perspectieven.
Mijn oren bloedden in de vorm van zweet. ‘We learned the secret of a kiss and how it melts away all pain’ prevelt Adebimpe. Tijd voor wat winter. En klaar voor de lente.
RSS-feed
