 De zoveelste koffietas. Op een bepaald moment begint een mens zich af te vragen of Joy Anna Thielemans of Véronique Leysen een permanente koffiegeur moeten verspreiden na het aanschouwen van de zoveelste instagrampost waarop een lungo prijkt die perfect bereid is, inclusief cremalaag en graveerpatroon. Instagram is hot. De mobiele fotoapplicatie met filters is voor vele individuen een ideale uitlaatklep om de wereld te laten weten wat men op datzelfde moment aan het doen is. Ook organisaties en merken zien Instagram als een plek die ideaal is om een publiek te zoeken en te vinden. Ongeveer vijf miljoen mobiele ‘fotografen’ tekenen elke week in. Je bladert en zoekt doorheen de massa aan profielen en je komt gegarandeerd ergens uit waar je niet naar op zoek was. Serendipiteit quoi. Want is sociale media dat niet altijd een beetje?
Mensen worden op deze manier een elektronische account. En de ene is wat creatiever of origineler dan de andere. Persoonlijk reikt mijn fantasie niet ver bij het zien van een kat, een koffietas of een vogelperspectief van een stel benen, maar gaandeweg begin je je toch af te vragen wie die mensen in werkelijkheid zijn. Wat is het verhaal achter de beelden? Dat probeer ik de volgende weken uit te zoeken. Zo is er bloodymedusa. Of in het echte leven Patricia L. Cardenas Cinco. Een jonge Filipijnse twintiger. Ze tekent, schildert, rookt, houdt van vrouwen en woont sinds 7 jaar in the Bronx, New York. Het silhouet van het instagramprofiel: bloodymedusa lees je hier.
0 Reacties
De meest normale wijze van energie inputten is ze er op een bepaalde wijze weer zien uit te laten. Maar de vele indrukken die Carl incasseert komen er de laatste tijd op geen enkele manier weer uit. Dat betekent bij gevolg dat zijn lichaam niet in balans is. En dat de creatieve output herleid wordt naar nihil. Zo gaan er dagen voorbij dat Carl zelfs steunt op de dagelijkse routine, iets dat onvermijdelijk zou kunnen leiden naar het stompzinnige. Een mogelijke reden is dat de indrukken die Carl in zich opneemt niet van genoeg waarde of kracht zijn om er wel degelijk iets mee te doen. De meerwaarde is tijdelijk zoek. De media domineren zijn geest, de zalm die steeds maar weer tegen de stroom in zwemt maar geen richting eindbestemming heeft, het LCD-scherm dat voortdurend de meest idiote uitwerpselen in het gezicht kwakt. De adrenaline die er wel is maar op een manier getemperd wordt door een soort van moedeloosheid. De wereld draait in rottempo door, terwijl Carl gewoon uit het raam kijkt en observeert. En daar is niets mis mee. Maar actie kan ook geen kwaad. Wabliefteru? Een depressie? Nee, daar kan Carl eerlijk over zijn, die joie de vivre gaat van waakvlam naar brand, en is hopeloos aanwezig. Carl heeft gewoon teveel input nodig om alles te kanaliseren, dat is het. En net wanneer deze dingen allemaal door zijn hoofd spoken kijkt hij naar de vrouw die naast ‘m ligt. “Kom nu”, prevelt ze. “Ik heb je nodig.”
|
Archief
November 2019
Categories
Alles
|
RSS-feed