"The Morning After" van Julie Scheurweghs
(Tom Warmoes)
Stel je voor: je beleeft de tijd van je leven tijdens een avond uit, en maakt kennis met een man of vrouw. De situatie verlegt zich naar de nacht en de drang naar passie wordt almaar groter. Je ruikt elkaar, voelt elkaar en het liefst wil je in elkaar versmelten. Je instinct neemt het over en voor je het weet beland je in iemands bed of op een hotelkamer. ’s Ochtends word je wakker, de zon priemt door het gordijn en je kijkt.
The morning after.
(foto: Julie Scheurweghs)
Welk gevoel overvalt je? Welk effect heeft het zicht van de kamer na de passionele nacht? Fotografe Julie Scheurweghs onderzoekt deze ervaring aan de hand van de sporen die achterblijven op een ochtend als deze. Zowel ruimtelijk als mentaal.
En die ervaring begint vanaf het moment dat je hotel BLOOM! in hartje Brussel binnenstapt. Ik weet al dat de kamer zich op de eerste verdieping bevindt, maar toch vraag ik even aan de balie of ze me verder kunnen helpen. Even later stap ik naar boven op zoek naar de bewuste kamer. De deur is open en in deze niet zo ruime kamer exposeert Scheurweghs met haar ‘Morning After’.
De vreemde ruimte.
De beelden zijn klinisch, sober maar karaktervol. Een foto toont lakens die licht bebloed zijn, een arm waar een gsm-nummer haast weggeveegd is, een reeks waarop ze zichzelf uitbeeldt tijdens de ochtend na een wilde nacht. Desolaat, licht afwezig en peinzend. Als toeschouwer kan je enkel gissen naar welk type man het zou kunnen geweest zijn aan de hand van de kledij die ze kreeg om in te slapen. Onder de foto staat een titel dat telkens de naam, leeftijd en een random fact over de man weergeeft.
De expo is een onderdeel van Summer of Photography. Het festival geeft een forum aan feministen en zet de blijvende ongelijkheden in onze samenleving in de kijker. De foto’s van de artiesten –zowel mannen als vrouwen- vormen een spiegel van onze samenleving.
“Gezien het thema genderdiversiteit is was dit iets wat right up my alley lag”, zegt Scheurweghs. “Omdat mijn exposeerruimte een hotelkamer was wilde ik graag een project opzetten waarbij ruimte en thema hand in hand zouden gaan. Toevallig was ik net terug single en ging ik weer af en toe mee met een man naar huis na een nachtje uitgaan. Het gevoel dat men krijgt na een one night stand, wanneer je wakker wordt in een vreemde ruimte, weinig geslapen, warrige haren,…is iets dat me altijd bijblijft. Van dat gevoel ben ik vertrokken toen ik begon aan The Morning After.”
Op de foto’s waar Julie zelf voor de lens staat draagt ze een kledingstuk van haar minnaar. “Mijn initieel idee was om enkel foto’s te nemen van de ruimtes waarin ik ontwaakte, maar dit bleek al snel fotografisch oninteressant te zijn. Ik slaap gek genoeg niet graag naakt en vroeg vaak na een vrijpartij of de man in kwestie geen oude t-shirt en een shortje had om in te slapen. Ik begon zelfportretten te nemen in de kledij die ik aangereikt kreeg en vond dit een originelere invalshoek. Dit in combinatie met enkele interieurbeelden maakt de reeks veel boeiender.”
De beelden zijn expliciet ongeretoucheerd, en dus zijn bij wijze van spreken elke puist, uitgelopen make-up en oogwallen zichtbaar.
Sporen na een wilde nacht.
Een constante in Scheurweghs’ werk is de klinische touch, de fascinatie voor het lichaam en de ‘deuken’ of de sporen hierop.
“Ik ben al sinds mijn jeugd geobsedeerd door het menselijk lichaam, en alles wat er ook fout kan lopen met de mens, zoals ziektes, depressies of ongevallen. Zo heb ik sinds 2010 een project opgestart waarbij ik elke zichtbare wonde op mijn lijf fotografeer. Het is een ongoing project getiteld ‘Time heals all wounds’ waarbij men uiteindelijk een document zal krijgen dat aantoont wat een lichaam zoal te verduren krijgt over een bepaalde tijd. Dit uit zich niet enkel in de letterlijke wonden, maar zo zie je ook hoe het lichaam omgaat met de tands des tijds, en ouder wordt.”
En vanwaar dan die klinische fotografie?
“Dat komt voort uit mijn liefde voor abstracties. Doordat mensen elke dag overspoeld worden met allerlei beelden en geluiden is er bijna een apathische reactie voor de wereld rond ons. We zijn druk, gestresseerd, en lopen tegen het einde van de dag rond als zintuigloze robotten. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer men een object uit zijn dagelijkse omgeving haalt en in een nieuw daglicht plaatst, dat de schoonheid ervan terug komt. Zo kan ik bijvoorbeeld genieten van de reflectie van het licht op een gebouw, of stilstaan bij een glas vers fruitsap. Het is de taak van de kunstenaar om mensen uit hun zombie-staat te halen en de emoties te laten terugkeren.”
Avontuurtje.
Scheurweghs’ werk heeft ongetwijfeld gelijkenissen met de fotografie van Cindy Sherman. Ze vormt eveneens zelf het hoofdonderwerp van haar kunst: ze is tegelijkertijd fotograaf en model. Maar Sherman gaat haar identiteit uit de weg door zichzelf keer op keer in een volstrekt andere gedaante te fotograferen. Daarin verschilt het werk van Scheurweghs in zekere zin.
“Ik speel geen rollen. Ik ben mezelf. Je krijgt dan ook de rauwe ongeretoucheerde ik te zien. Een grote stap immers voor iemand die heel zelfbewust is.
Ik heb graag seks, en ben dan ook heel seksueel actief. Dat steek ik niet onder stoelen of banken. Vandaar ook dat de tentoonstelling perfect binnen het thema van genderdiversiteit past. Nog al te vaak worden seksueel actieve vrouwen omschreven als ‘slet’ of ‘makkelijk’, terwijl mannen met een actief seksleven omschreven worden als ‘helden’. Zelfs in discussies met mannen die beweren niet zo te denken betrap ik hen er toch op vooroordelen te hebben over vrouwen die van seks houden. Dat is een discussie die in onze westerse wereld anno 21e eeuw niet meer van toepassing zou mogen zijn.”
Op dit moment is Scheurweghs bezig aan een boek over het project en dus zijn de foto’s in de hotelkamer slechts een fractie van het geheel.
“Een boek met een mooi einde trouwens, want na al mijn avontuurtjes heb ik een avontuurtje gehad met een man waar het goed mee klikte en waar ik nu uiteindelijk een relatie mee heb. (lacht)”
Summer of Photography loopt nog tot 01 september 2014.
The Morning After – Hotel BLOOM!, Koningsstraat 250, 1210 Brussel (vrije toegang)
www. Summerofphotography.be
(Tom Warmoes)
Stel je voor: je beleeft de tijd van je leven tijdens een avond uit, en maakt kennis met een man of vrouw. De situatie verlegt zich naar de nacht en de drang naar passie wordt almaar groter. Je ruikt elkaar, voelt elkaar en het liefst wil je in elkaar versmelten. Je instinct neemt het over en voor je het weet beland je in iemands bed of op een hotelkamer. ’s Ochtends word je wakker, de zon priemt door het gordijn en je kijkt.
The morning after.
(foto: Julie Scheurweghs)
Welk gevoel overvalt je? Welk effect heeft het zicht van de kamer na de passionele nacht? Fotografe Julie Scheurweghs onderzoekt deze ervaring aan de hand van de sporen die achterblijven op een ochtend als deze. Zowel ruimtelijk als mentaal.
En die ervaring begint vanaf het moment dat je hotel BLOOM! in hartje Brussel binnenstapt. Ik weet al dat de kamer zich op de eerste verdieping bevindt, maar toch vraag ik even aan de balie of ze me verder kunnen helpen. Even later stap ik naar boven op zoek naar de bewuste kamer. De deur is open en in deze niet zo ruime kamer exposeert Scheurweghs met haar ‘Morning After’.
De vreemde ruimte.
De beelden zijn klinisch, sober maar karaktervol. Een foto toont lakens die licht bebloed zijn, een arm waar een gsm-nummer haast weggeveegd is, een reeks waarop ze zichzelf uitbeeldt tijdens de ochtend na een wilde nacht. Desolaat, licht afwezig en peinzend. Als toeschouwer kan je enkel gissen naar welk type man het zou kunnen geweest zijn aan de hand van de kledij die ze kreeg om in te slapen. Onder de foto staat een titel dat telkens de naam, leeftijd en een random fact over de man weergeeft.
De expo is een onderdeel van Summer of Photography. Het festival geeft een forum aan feministen en zet de blijvende ongelijkheden in onze samenleving in de kijker. De foto’s van de artiesten –zowel mannen als vrouwen- vormen een spiegel van onze samenleving.
“Gezien het thema genderdiversiteit is was dit iets wat right up my alley lag”, zegt Scheurweghs. “Omdat mijn exposeerruimte een hotelkamer was wilde ik graag een project opzetten waarbij ruimte en thema hand in hand zouden gaan. Toevallig was ik net terug single en ging ik weer af en toe mee met een man naar huis na een nachtje uitgaan. Het gevoel dat men krijgt na een one night stand, wanneer je wakker wordt in een vreemde ruimte, weinig geslapen, warrige haren,…is iets dat me altijd bijblijft. Van dat gevoel ben ik vertrokken toen ik begon aan The Morning After.”
Op de foto’s waar Julie zelf voor de lens staat draagt ze een kledingstuk van haar minnaar. “Mijn initieel idee was om enkel foto’s te nemen van de ruimtes waarin ik ontwaakte, maar dit bleek al snel fotografisch oninteressant te zijn. Ik slaap gek genoeg niet graag naakt en vroeg vaak na een vrijpartij of de man in kwestie geen oude t-shirt en een shortje had om in te slapen. Ik begon zelfportretten te nemen in de kledij die ik aangereikt kreeg en vond dit een originelere invalshoek. Dit in combinatie met enkele interieurbeelden maakt de reeks veel boeiender.”
De beelden zijn expliciet ongeretoucheerd, en dus zijn bij wijze van spreken elke puist, uitgelopen make-up en oogwallen zichtbaar.
Sporen na een wilde nacht.
Een constante in Scheurweghs’ werk is de klinische touch, de fascinatie voor het lichaam en de ‘deuken’ of de sporen hierop.
“Ik ben al sinds mijn jeugd geobsedeerd door het menselijk lichaam, en alles wat er ook fout kan lopen met de mens, zoals ziektes, depressies of ongevallen. Zo heb ik sinds 2010 een project opgestart waarbij ik elke zichtbare wonde op mijn lijf fotografeer. Het is een ongoing project getiteld ‘Time heals all wounds’ waarbij men uiteindelijk een document zal krijgen dat aantoont wat een lichaam zoal te verduren krijgt over een bepaalde tijd. Dit uit zich niet enkel in de letterlijke wonden, maar zo zie je ook hoe het lichaam omgaat met de tands des tijds, en ouder wordt.”
En vanwaar dan die klinische fotografie?
“Dat komt voort uit mijn liefde voor abstracties. Doordat mensen elke dag overspoeld worden met allerlei beelden en geluiden is er bijna een apathische reactie voor de wereld rond ons. We zijn druk, gestresseerd, en lopen tegen het einde van de dag rond als zintuigloze robotten. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer men een object uit zijn dagelijkse omgeving haalt en in een nieuw daglicht plaatst, dat de schoonheid ervan terug komt. Zo kan ik bijvoorbeeld genieten van de reflectie van het licht op een gebouw, of stilstaan bij een glas vers fruitsap. Het is de taak van de kunstenaar om mensen uit hun zombie-staat te halen en de emoties te laten terugkeren.”
Avontuurtje.
Scheurweghs’ werk heeft ongetwijfeld gelijkenissen met de fotografie van Cindy Sherman. Ze vormt eveneens zelf het hoofdonderwerp van haar kunst: ze is tegelijkertijd fotograaf en model. Maar Sherman gaat haar identiteit uit de weg door zichzelf keer op keer in een volstrekt andere gedaante te fotograferen. Daarin verschilt het werk van Scheurweghs in zekere zin.
“Ik speel geen rollen. Ik ben mezelf. Je krijgt dan ook de rauwe ongeretoucheerde ik te zien. Een grote stap immers voor iemand die heel zelfbewust is.
Ik heb graag seks, en ben dan ook heel seksueel actief. Dat steek ik niet onder stoelen of banken. Vandaar ook dat de tentoonstelling perfect binnen het thema van genderdiversiteit past. Nog al te vaak worden seksueel actieve vrouwen omschreven als ‘slet’ of ‘makkelijk’, terwijl mannen met een actief seksleven omschreven worden als ‘helden’. Zelfs in discussies met mannen die beweren niet zo te denken betrap ik hen er toch op vooroordelen te hebben over vrouwen die van seks houden. Dat is een discussie die in onze westerse wereld anno 21e eeuw niet meer van toepassing zou mogen zijn.”
Op dit moment is Scheurweghs bezig aan een boek over het project en dus zijn de foto’s in de hotelkamer slechts een fractie van het geheel.
“Een boek met een mooi einde trouwens, want na al mijn avontuurtjes heb ik een avontuurtje gehad met een man waar het goed mee klikte en waar ik nu uiteindelijk een relatie mee heb. (lacht)”
Summer of Photography loopt nog tot 01 september 2014.
The Morning After – Hotel BLOOM!, Koningsstraat 250, 1210 Brussel (vrije toegang)
www. Summerofphotography.be
