Het silhouet achter het Instagramprofiel (1) / reeks
Patricia L. Cardenas Cinco
(@bloodymedusa)
(@bloodymedusa)
/ Preview
Grasduinen op Instagram: het is en blijft gedoogd voyeurisme. Patricia L. Cardenas Cinco (21) is één van de driehonderd miljoen maandelijks actieve gebruikers van Instagram. Op haar pagina vind je hoofdzakelijk selfies die weinig aan de verbeelding overlaten. Een jonge meid die haar lesbienne-zijn niet weg stopt, die het roken niet ziet als een noodzakelijk kwaad, maar als buffer tussen haar en de kunst en -bovenal- die ondanks haar moeilijke jeugd blaakt van zelfvertrouwen.
‘Ik heb nog geen artiestennaam, maar de meeste mensen noemen me Trisha of herkennen me door bloodymedusa. Ik woonde tot mijn dertien in de Filipijnen waar ik op een Christelijke school zat. Zo’n acht jaar geleden verhuisden we naar de U.S. Ik studeerde Engels en algemene vakken zoals wiskunde en wetenschappen dus was het voor mij niet zo moeilijk om me aan te passen en te communiceren met de anderen toen we naar New York trokken.’
Remember who loved you no matter how fucked up in the head you were.
Cinco is de oudste van drie. Ze heeft nog een kleinere broer en zus. ‘Het begin van mijn leven was een voorrecht, ik groeide op in vrij- en onbezorgdheid maar helaas duurde het niet lang en kwamen er familieproblemen. Ik ben tot nu toe nog steeds niet goed geïnformeerd over wat er toen allemaal gebeurde. Ik begreep het niet, maar ik werd er gewoonweg in meegesleurd. We verhuisden toen naar de familiekant van mijn moeder en leefden in de Filipijnse provincie Bambang, Nueva Vizcaya. Het is zo’n plaats die je vast kent van de talloze rijstvelden, de onoverkomelijke hitte die er kan heersen, maar ook van de verse lucht, overstromingen en verwoestende stormen. Het was niets in vergelijking met Manila, waar we wat later heen trokken in afwachting van onze Visa. Het duurde bijna een jaar voor dit voltrokken was. Aankomen in Amerika was een verse start.’
Sex and art are the same thing (Pablo Picasso)
Patricia woonde tot enkele maanden geleden nog bij haar ouders, maar woont nu bij haar vriendin in de Bronx, New York. ‘Mijn ouders zijn doorbloed Christenen en keuren mijn levensstijl als lesbienne af. Ik voelde me er dus niet meer welkom.’ Op haar profiel zag ik enkele uitdagende ‘spelletjes’ tussen haar en haar vriendin, telkens op een speelse en onschuldige manier, maar die heeft ze onlangs verwijderd. Buiten enkele verdwaalde familiefoto’s en selfies zie ik beelden van getekend of geschilderd werk. Cinco is nog jong en dat zie je zeker in haar oeuvre. Een streepje kwetsbaarheid, maar ook het stugge en fatalistische sijpelt door.
‘De kunst die ik maak is veelal geïnspireerd door mijn vriendin, Dasia Declet. Zij is de persoon die me in de hand heeft gehouden gedurende vele jaren. Onze relatie is gewoonweg krankzinnig. Uiteraard zijn er hoogtes en laagtes, maar ik heb altijd al gehouden van haar zoals ze is.’
‘En inderdaad, als het op mijn werk aankomt ben ik altijd kwetsbaar. I bleed through my artwork. Ik heb gewoon zelfs pijn als ik schilder of teken. I hold a very emotional attachment towards my work. Ik wil de mensen tonen dat kunst ook vreemd kan zijn, en betwistbaar en soms doet dat pijn en is het zeer verwarrend. The love for art is a war in itself. De golf van emoties die loskomt bij mensen die iets moois zien, is fantastisch. Daar doe ik het voor, en dat zal ik ook altijd blijven beogen.’
Als ik haar vraag welke persoon ze in de toekomst het liefst wil zijn, zegt ze, ‘een absoluut toegewijd artiest met m’n eigen studio. Ik wil gelukkig zijn door een doel in mijn leven te hebben en mensen te benaderen met mijn schilderkunst.’
REPEAT AFTER ME:
‘My current situation
is not my final destination’
Bezoek haar via https://instagram.com/bloodymedusa. En zoals ze zelf zegt ‘i am mine and no one else's.’ (tw)
Grasduinen op Instagram: het is en blijft gedoogd voyeurisme. Patricia L. Cardenas Cinco (21) is één van de driehonderd miljoen maandelijks actieve gebruikers van Instagram. Op haar pagina vind je hoofdzakelijk selfies die weinig aan de verbeelding overlaten. Een jonge meid die haar lesbienne-zijn niet weg stopt, die het roken niet ziet als een noodzakelijk kwaad, maar als buffer tussen haar en de kunst en -bovenal- die ondanks haar moeilijke jeugd blaakt van zelfvertrouwen.
‘Ik heb nog geen artiestennaam, maar de meeste mensen noemen me Trisha of herkennen me door bloodymedusa. Ik woonde tot mijn dertien in de Filipijnen waar ik op een Christelijke school zat. Zo’n acht jaar geleden verhuisden we naar de U.S. Ik studeerde Engels en algemene vakken zoals wiskunde en wetenschappen dus was het voor mij niet zo moeilijk om me aan te passen en te communiceren met de anderen toen we naar New York trokken.’
Remember who loved you no matter how fucked up in the head you were.
Cinco is de oudste van drie. Ze heeft nog een kleinere broer en zus. ‘Het begin van mijn leven was een voorrecht, ik groeide op in vrij- en onbezorgdheid maar helaas duurde het niet lang en kwamen er familieproblemen. Ik ben tot nu toe nog steeds niet goed geïnformeerd over wat er toen allemaal gebeurde. Ik begreep het niet, maar ik werd er gewoonweg in meegesleurd. We verhuisden toen naar de familiekant van mijn moeder en leefden in de Filipijnse provincie Bambang, Nueva Vizcaya. Het is zo’n plaats die je vast kent van de talloze rijstvelden, de onoverkomelijke hitte die er kan heersen, maar ook van de verse lucht, overstromingen en verwoestende stormen. Het was niets in vergelijking met Manila, waar we wat later heen trokken in afwachting van onze Visa. Het duurde bijna een jaar voor dit voltrokken was. Aankomen in Amerika was een verse start.’
Sex and art are the same thing (Pablo Picasso)
Patricia woonde tot enkele maanden geleden nog bij haar ouders, maar woont nu bij haar vriendin in de Bronx, New York. ‘Mijn ouders zijn doorbloed Christenen en keuren mijn levensstijl als lesbienne af. Ik voelde me er dus niet meer welkom.’ Op haar profiel zag ik enkele uitdagende ‘spelletjes’ tussen haar en haar vriendin, telkens op een speelse en onschuldige manier, maar die heeft ze onlangs verwijderd. Buiten enkele verdwaalde familiefoto’s en selfies zie ik beelden van getekend of geschilderd werk. Cinco is nog jong en dat zie je zeker in haar oeuvre. Een streepje kwetsbaarheid, maar ook het stugge en fatalistische sijpelt door.
‘De kunst die ik maak is veelal geïnspireerd door mijn vriendin, Dasia Declet. Zij is de persoon die me in de hand heeft gehouden gedurende vele jaren. Onze relatie is gewoonweg krankzinnig. Uiteraard zijn er hoogtes en laagtes, maar ik heb altijd al gehouden van haar zoals ze is.’
‘En inderdaad, als het op mijn werk aankomt ben ik altijd kwetsbaar. I bleed through my artwork. Ik heb gewoon zelfs pijn als ik schilder of teken. I hold a very emotional attachment towards my work. Ik wil de mensen tonen dat kunst ook vreemd kan zijn, en betwistbaar en soms doet dat pijn en is het zeer verwarrend. The love for art is a war in itself. De golf van emoties die loskomt bij mensen die iets moois zien, is fantastisch. Daar doe ik het voor, en dat zal ik ook altijd blijven beogen.’
Als ik haar vraag welke persoon ze in de toekomst het liefst wil zijn, zegt ze, ‘een absoluut toegewijd artiest met m’n eigen studio. Ik wil gelukkig zijn door een doel in mijn leven te hebben en mensen te benaderen met mijn schilderkunst.’
REPEAT AFTER ME:
‘My current situation
is not my final destination’
Bezoek haar via https://instagram.com/bloodymedusa. En zoals ze zelf zegt ‘i am mine and no one else's.’ (tw)
