De KBC bank bedankt zijn klanten die er een woningkrediet afsloten met een avant-première van Flying Home. Carl en zijn eega werden een week voordien gecontacteerd voor een uitnodiging, en dus kreeg hij het gevoel dat ze net niet uit de boot waren gevallen. Nuja, waarom niet. Een nieuwe Deruddere, de man kan wel iets, dus Carl stuurde affirmatief een mail terug. Het was die dag, ondanks het prille begin van april, behoorlijk warm. Carls’ voeten waren gedurende de dag al geleidelijk aan het stikken in zijn Blue Havens en dus hoopte hij op een niet te drukke mensenmassa zodat hij eens ter plekke die rotverpakking rond zijn voeten kon losfrutselen. Carl en zijn eega kregen een vip-behandeling, mochten gratis popcorn en frisdrank nemen, en werden naar de bovenste zaal gestuurd waar op het scherm al bleek dat ze het zélf een fantastische onderneming vonden: KBC wenst u een prettige filmavond. De zaal vulde zich snel, maar Carl had sowieso besloten vroegtijdig zijn schoenen uit te trekken. De lucht die vrij kwam bleek mee te vallen, en ook eega had deze actie ondernomen. Carl hield nauwlettend zijn voorgangers in de gaten, maar uit niets bleek dat de geur te storend was. Samen uit, samen schoenen uit. Een geniale zet.
De film zelf had niet zoveel te bieden, helaas. Deruddere, die momenteel al een tijd in Amerika woont, heeft met nostalgische blik een Vlaanderen neergezet dat het realisme overstijgt. Een Amerikaan die in Vlaanderen een prijsduif komt zoeken in opdracht van een sjeik: het zou een mooi Jommeke-avontuur kunnen zijn. Komt daarbij de krachtige onderlijning tussen het kapitalisme en de liefde, waarbij de laatste met kilometers voorspelbaarheid wint. Let wel, er wordt goed geacteerd, en Carl genoot van een alweer prachtige Josse De Pauw, Viviane De Muynck, en Jan Decleir. De hoofdrollen waren echter voor Charlotte De Bruyne en de Noord-Ierse Jamie Dornan. Eega kon vooral laatstgenoemde pruimen. Carl had zijn voorkeur al eerder op Charlotte gezet. Als het verhaal niet veel inhoudt, dan kon je tenminste nog naar de vele close-ups kijken. Deruddere zelf zou na aanvang van de film nog een kleine uiteenzetting geven, maar een schabouwelijke pauze (foei Kinepolis) bleek achteraf een vondst geweest te zijn om de tijd wat te rekken, want de regisseur ‘was nog onderweg’. Carl besloot dat het welletjes was geweest, samen met eega en een hele rits andere mensen. Verdiende loon KBC, maar toch bedankte hij voor de tijd uit met de vrouw, de popcorn en het vele platte water dat de warmte in de zaal wat compenseerde.