Het silhouet achter het Instagramprofiel (7) / reeks
Ásgeir Örn Valgergarson & Elfar Smári Sverrisson
(@domoreasgeir & @elfarss)
(@domoreasgeir & @elfarss)
Listen while reading
Agnes Obel 'Citizen of Glass, Sigur Rós 'Með suð í eyrum'
Kalmte. Stilte. Het zijn gradaties die almaar moeten teruggedrongen worden in deze razende eenentwintig eeuwse wereld. We leven en werken in een soundtrack van constant lawaai dat meestal wordt gegenereerd door onszelf. Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ik weet niet of ik het altijd al ben geweest of dat het pas later is beginnen ontwikkelen, maar reken mij maar bij de hooggevoelige zielen. Ik vang teveel prikkels in één keer op die ik moeilijk kan selecteren. Vergeet een diagonaal gesprek, daar krijg je me weer stil mee en los dan alle vorm van communicatie op dat moment. Indrukken verwerken doe ik in slow motion, maar intuïtief sta ik scherp. Het is een karaktertrek als een ander.
12 februari 2009. Het is vooravond en een bevriend koppel, eega en ik stappen na twee uur vliegen vanuit Schiphol de luchthaven buiten. De wind is bijna ondraaglijk scherp en koud. Als dit een week aanhoudt ben ik murw. We zijn aangekomen in Kevlavik waar we onze huurauto zullen zoeken en van hier verder trekken door het zuiden van Ijsland. Daarvoor kon ik me enkel de landschappen inbeelden door de ijle klanken van een Sigur Rós of Jóhann Jóhansson. Nu was het voor echt. Voor de rondrit goed en wel begon door het eiland was een eerste stop de Blue Lagoon, de toeristische trekpleister, het wellness hoogtepunt van Europa. De storm zette aan, de koffer van de auto was onmogelijk weer toe te krijgen door een soort van onderdruk die de wind stuwde. Uiteindelijk belandden we toch in het geothermische water van zo’n veertig graden, maar mijn hoofd stond op bevriezen. Achteraf keek ik mezelf aan in de spiegel met rode striemen op voorhoofd en wangen. De dag nadien is de storm verzwakt en trokken we acht dagen lang door Ijsland in mildere omstandigheden. Het was gewoon een test. Je moet ervan houden. Vanaf dat moment begon de zoektocht naar de stilte. |
Het contrast tussen de wereld van Instagram en Ijsland is groot. Filters zijn gewoon niet nodig, alles spreekt voor zich. Het is een wereld die –nog steeds- zijn geheimen langzamerhand prijsgeeft. Ásgeir Örn Valgerðarson en Elfar Smári Sverrisson zijn twee Ijslandse jonge gasten die de goesting tonen van het leven. Hoewel Elfar een doorbloed Ijslander is, heeft hij zijn leven verdergezet in Montréal, terwijl Ásgeir zijn eiland promoveert tot avontuurlijk gebied waar elke seconde, en elk beeld belangrijk is in zijn bestaan.
"Ik zie en ervaar liever dingen voor mezelf dan dat ik ze deel. Aan de buitenkant zie ik er kalm en sereen uit, maar eens je me echt leert kennen kan ik eigenlijk het tegenovergestelde zijn. Ik denk dus niet dat mijn karakter zichtbaar duidelijk is op Instagram." |
Elfar.
Het lijken wel tegengestelde zielen, alhoewel hun afkomst overduidelijk kenmerken nalaat van hun jeugd in de bevroren staat. Terwijl Ásgeir afkomstig is van Reykjavik komt Elfar (28) uit het kleine dorp Hafnarfjörður. Dat tekent meteen hun karakter. ‘Ik ben de jongste van drie. Mijn broer is negen jaar ouder en mijn zus zeven jaar. Ik voelde me dus vaak als enig kind opgroeien, hoewel ze er altijd waren als ik ze nodig had. Ik vond het geweldig om mijn jeugd door te brengen in Ijsland. Zo vrij en ongebonden. Ik spendeerde mijn tijd door buiten te spelen in de lavavelden die mijn ouderlijk huis omringden.’ Na zijn secundaire school wist hij niet meteen wat te doen maar na een sabbatjaar startte hij aan de Multimediaschool van Ijsland. ‘Daar werd ik ingeleid tot de wereld van de visual effects. Ik wilde er meer over leren en vervolgde mijn opleiding aan een universiteit in Zweden. Daar studeerde ik nog twee jaar digital compositing.’ Het uithuizige karakter is typisch zo blijkt, want ook Ásgeir streeft naar buitenlandse ervaringen en wil de nood naar reizen nastreven. Elfar werkt nu al vier jaar als compositor (de processen waarmee beeldmateriaal wordt gemaakt of gemanipuleerd buiten de context van een live action schot, tw) en heeft Ijsland verlaten voor Montréal, Canada. ‘Het grootste verschil is dat ik nu veel goedkoper leef. Ijsland is op alle vlakken duur. Een appartement huren is hier in Montréal meer dan de helft goedkoper, net als eten. Maar de hoofdreden voor mijn verhuis heeft wel alles te maken met mijn werk. Het is gewoon makkelijker om in mijn jobkeuze werk te vinden buiten Ijsland.’ |
‘Er zijn veel profielen die me inspireren als fotograaf en kunstenaar. Er zijn zoveel mensen die de wereld een klein beetje beter willen maken door hun kunst of hun verhaal te delen met de wereld, en daar is Instagram een perfect medium voor. Ikzelf denk niet dat ik me helemaal bloot geef. Ik zie en ervaar liever dingen voor mezelf dan dat ik ze deel. Aan de buitenkant zie ik er kalm en sereen uit, maar eens je me echt leert kennen kan ik eigenlijk het tegenovergestelde zijn. Ik denk dus niet dat mijn karakter zichtbaar duidelijk is op Instagram.’
Ásgeir.
Dit geldt niet voor Ásgeir, een drieëndertig jarige inwoner van ’s werelds meest noordelijke hoofdstad. ‘Mijn profiel laat perfect zien wie ik ben. Ik hou van het buitenleven en de nood om te reizen. Alhoewel de foto’s ook dikwijls opgewekter zijn dan mijn leven in werkelijkheid is. Ze laten meer zien wat ik in principe zou nastreven. Toen hij nog kind was bouwden zijn ouders een huis met de blote hand waar hij opgroeide tot zijn achttien. ‘Het was centraal gelegen in Reykjavik, dicht bij mijn school en het park. Het was fantastisch om daar te spelen bij de rivier en de bomen. Mijn ouders waren behoorlijke reisgieren -vooral mijn vader dan- dus meteen na de werkweek reden we Reykjavik uit om andere oorden op te zoeken. We hadden een Ford Econoline camper en reisden zelfs naar verschillende plekken in Europa. Dat waren tijden! Toen m’n ouders ouder werden deden we de camper van de hand en kochten een zomerhuis in Skorradalur, een valei in West-Ijsland, waar we het weekend doorbrachten.’ Studeren ging met vallen en opstaan. Ásgeir studeerde computerwetenschappen maar haalde zijn diploma niet. Nadien slaagde hij wel in een pilotenopleiding. Nu werkt hij voor het grootste IT-bedrijf van Ijsland waar hij projectmanager is. ‘Er zijn een paar dingen die ik anders zou aangepakt hebben mocht ik de tijd terugdraaien, maar ik heb van niets spijt, en zou het gewoon terug opnieuw doen. Je leven kan dramatisch veranderen met één kleine beslissing. Alles wat ik gedaan heb heeft me gebracht naar waar ik nu sta. En ik sta op de top van een berg, vriend. En het zicht is fantastisch! (lacht) Ik heb drie doelen in mijn leven: alles beleven wat ik kan, een goede vader zijn, en gelukkig wezen.’ |
Ik kan het mij moeilijk voorstellen: leven in Ijsland. Maar de watervallen, geisers, adembenemende landschappen en bijzondere natuurfenomenen laten wel een diepe indruk na. En ja, stilte primeert, dus in dat opzicht is het op een bizarre manier wel helend. We weten nu ook dat de Ijslanders kunnen voetballen en dat de president zich afkerend heeft uitgelaten op pizza’s met ananas, maar ook dat het een van de meest vredelievende landen is met amper criminaliteit.
Zowel Elfar als Ásgeir hebben een nauwe band met hun land. ‘Ik hou ervan nieuwe plaatsen te ontdekken’, zegt Elfar, ‘maar diep van binnen weet ik dat ik steeds zal terugkeren naar Ijsland om me uiteindelijk te settelen en oud te worden.’ Ijsland is fantastisch en kan zoveel dingen géven’, vervolgt Ásgeir, ‘alhoewel je de prijs van de lange winters en ijzige winden moet betalen. Ik ben ongelooflijk trots om hier te leven maar ik heb mijn reizen nodig om me springlevend te houden.’